Πότε θα περάσει πια αυτή η νεογεννητίλα;

Αυπνία, κλάμα χωρίς προφανή αιτία, ρεψίματα, αέρια, κλπ, κλπ, είναι ικανά για να τρελάνουν και τον πιο υπομονετικό άνθρωπο. Και αυτός δεν είμαι εγώ.

Προσπαθώ να κρατώ τον εαυτό μου αισιόδοξο υπενθυμίζοντας του συνέχεια ότι έχουν περάσει ήδη 6 εβδομάδες και ο χρόνος μόνο μπροστά μπορεί να πάει και όχι πίσω και όπως λέει και ο μπαμπάς μου, κάθε μέρα που περνάει με το μωρό είναι κέρδος.

Σκέφτομαι για να πάρω θάρρος ότι σε 2 μήνες ο Θ θα είναι και πάλι κοντά μας για λίγες μέρες και όσο κι αν αυτοί οι 2 μήνες μου φαίνονται αιώνας, σκέφτομαι πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός γενικά και πότε έμεινα έγκυος και πότε έφτασα με μωρό 6 εβδομάδων κιόλας.

Κάποιες φορές κάνω τόσες πολλές θετικές σκέψεις που με πιάνει τέτοια ευφορία που με κρατά σε έξαψη και δεν αισθάνομαι καν την υπνηλία ή δεν με αγγίζει τίποτα το δύσκολο επειδή ζω στις χαρούμενες μου σκέψεις.

Είναι κάποιες στιγμές όμως που με λυγίζουν. Όπως για παράδειγμα εχτές το απόγευμα που ο Γ έκλαιγε απαρηγόρητα επι 3 ώρες. Από τις 4.30 μέχρι τις 7.30. Έκανα τα πάντα. Του άλλαξα πανί για να είναι καθαρός, προσπαθούσα να τον ταίσω αλλά δεν έτρωγε και απλά τον κρατούσα αγκαλιά και πήγαινα πάνω κάτω μέσα στο σπίτι μέχρι που ένιωθα μυρμηγκάκια στους μυς των ποδιών μου όπως νιώθεις όταν γυμναστείς. Πήρα τηλέφωνο την παιδίατρο γιατί ανησύχησα μήπως έχει κάτι και δεν το καταλαβαίνω. Μου είπε αν δεν έκανε πυρετό το πιο πιθανό είναι πως δεν έχει τίποτα και απλώς έπαθε υπερένταση και να προσπαθήσω να τον ηρεμήσω με ένα ζεστό μπάνιο. Όντως στο μπάνιο ηρέμησε αλλά μόλις ντύθηκε άρχισε τα ίδια. Στο τέλος σκέφτηκα κάτι πολύ απλό. Να του δώσω πιπίλα. Δεν του είχα ξαναδώσει πιπίλα μέχρι τώρα γιατί θεωρούσα οτι είναι πολύ μικρός. Αποστείρωσα μια πιπίλα, του την έδωσα και ως εκ θαύματος ηρέμησε και κοιμήθηκε. Φιουυυυυ πάει κι αυτό. Μετά από μια τέτοια εμπειρία όμως βγαίνεις άλλος άνθρωπος. Πιο τρομαγμένος! Αστειεύομαι. Πιο δυνατός. Ότι δεν σε σκοτώνει σε διαλύει! Εε....σε κάνει πιο δυνατό ήθελα να πω.

Παράγγειλα από το amazon ένα μάρσιπο, το ergobaby. Διάβασα καλές κριτικές και πρέπει με κάποιον τρόπο να έχω δεμένο τον Γ πάνω μου πριν να πάθω κύρτωση σπονδύλου ή κάτι τέτοιο. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω μέχρι να γίνει 3 μηνών. Χαίρω πολύ. Μέχρι να γίνει 3 μηνών θα έχω πεθάνει. Εε...θα έχω γίνει πολύ δυνατή ήθελα να πω.

Κι εγώ ανυπομονώ να γίνει 3 μηνών. Μέχρι τότε το νευρικό, ανοσοποιητικό και γαστρεντερικό του σύστημα θα έχουν ωριμάσει και θα κοιμάται καλύτερα, θα τρώει πιο αραιά γιατί θα έχει πιο μεγάλο στομάχι, και άλλα πολλά καλά. Δεν λέω ότι είναι πανάκεια οι 3 μήνες αλλά είναι ένα σημαντικό ορόσημο που περιμένω σαν τρελή. Μέχρι τότε....ας απολαύσω το "υπέροχο" διάστημα με το νεογέννητο στο σπίτι. Ας ζήσω τη μητρότητα στο φουλ. Δηλαδή 24/7. Ποιος χρειάζεται ύπνο στο κάτω κάτω;