Μετά τις πρώτες μας διακοπές είχαμε τη δύναμη να συνεχίσουμε για ακόμα μια εβδομάδα στον Πρωταρά. Οι διακοπές είναι πάντα και ξεκούραστες αλλά και κουραστικές. Για μας ήταν και τα δύο. Ήταν αναζωογονητικό να αλλάξουμε περιβάλλον και να πάμε σε μια πόλη όπου η θερμοκρασία ήταν ανεκτή, να είμαστε κοντά στη θάλασσα και περικυκλωμένοι από κόσμο που κάνει επίσης διακοπές, δηλαδή είναι χαλαρός. Η πρόκληση ήταν φυσικά ο μικρός μας Π. Ενθουσιάστηκε πολύ με τη θάλασσα, λατρεύει το νερό, δεν το φοβάται πια. Είμαι πολύ περήφανη μαμά. Όμως το να βγάλεις ένα 17μηνο μωρό από τη ρουτίνα του δεν είναι και ότι καλύτερο. Το ωράριο του ύπνου του το οποίο λειτουργούσε σαν ρολόι και πολύ προβλεπόμενα, ξαφνικά καταργήθηκε και άρχισε να πηγαίνει για ύπνο στις 12 το βράδυ και με τεράστια δυσκολία.
Πέρασα μια δύσκολη φάση, όπου ένιωσα να με καταβάλει η κούραση και η σκέψη ότι έρχεται ακόμη ένα μωρό και θα είναι αδύνατο για μένα να τα βγάλω πέρα. Ξαφνικά όμως επιστρέψαμε και είναι σαν ο Π να ένιωσε την απελπισία μου και μετατράπηκε σε άγγελο (όσο μπορεί φυσικά). Έχει αρχίσει να κοιμάται μόνος του στο δωμάτιο του, στο καινούριο του κρεβάτι που αγοράσαμε και έφτιαξε το ωράριο του ύπνου του. Η ρουτίνα του κάνει καλό, ξέρει τι να περιμένει και είναι πολύ καθησυχαστικό αυτό για ένα μωρό. Αρχίσαμε να οργανώνουμε το σπίτι με ένα καλύτερο τρόπο γιατί όλη η ακαταστασία είχε αρχίσει να με κουράζει ψυχικά. Δημιουργήσαμε ένα άλλο παιχνιδότοπο στο σπίτι, έτσι ώστε να μην υπάρχουν παιχνίδια του Π στο χώρο του καθιστικού. Αποσυναρμολογήσαμε το γραφείο για να δημιουργήσουμε περισσότερο χώρο στο σπίτι. Μετακινήσαμε τον καναπέ στο μπαλκόνι μακριά από τα κάγκελα γιατί ο Π ανέβαινε συνεχώς και προσπαθούσε να κάνει βουτιά στο κενό. Όλα αυτά με καθησυχάζουν, με ηρεμούν, μου δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας και τάξης.
Έχω κουραστεί από τη ζέστη, η εγκυμοσύνη δεν με αφήνει να απολαύσω το καλοκαίρι με τον τρόπο που θέλω. Δεν αντέχω άλλο τους 37 βαθμούς και - δεν το πιστεύω ότι το λέω εγώ αυτό - αλλά ανυπομονώ για το χειμώνα!! Θέλω χειμώνα και κρύο!
Ο Π έχει κάνει τεράστια εξέλιξη αυτό το μήνα και πιστεύω ότι ο λόγος είναι που είμαι μαζί του 24/7. Έχει αρχίσει να μιλάει. Είπε μαμά για πρώτη φορά και τώρα μου φωνάζει συνέχεια όποτε με χρειάζεται. Λέει πάρα πολλές λέξεις. Μερικές είναι: τίτο (αυτοκίνητο), τσούα (τσουλήθρα), νούνη (νονά Ελένη), κακί (καρεκλάκι αυτοκινήτου), πάτο (περίπατο), ά-α (γάλα), ά-ο (κι άλλο), σουιτς (σάντουιτς), πχιο (καπέλο, πιπίλα), σκαιά (σκαλιά), κακό (όταν κάτι δεν του αρέσει), νιάου (γατάκι), cookie (ο σκύλος στο πατρικό μου), όχι, νάνι, μπάκι (μπουκάλι με νερό), μανί (πανί), και διάφορα άλλα. Γενικώς έχει αρχίσει να μιμείται οποιαδήποτε λέξη ακούσει.... Μπορούμε όμως τώρα να συνεννοηθούμε στα απλά και βασικά καθημερινά και είμαι υπερ ευτυχισμένη γιαυτό γιατί έχει κάνει τη ζωή μας ευκολότερη και ο Π δεν εκνευρίζεται πια τόσο εύκολα.
Ο Αύγουστος τελειώνει. Ήταν μακρύς και κουραστικός αλλά και γεμάτος εμπειρίες. Δεν ήταν σαν άλλους Αυγούστους αλλά ήταν τόσο περιεκτικός, έγιναν τόσα πολλά πράγματα που άξιζε τον κόπο. Είμαι αισιόδοξη για το φθινόπωρο, είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου