Προσπαθώ να βρω τίτλο για αυτό που γράφω αλλά δεν τα καταφέρνω έτσι αρχίζω να γράφω και θα μου έρθει στην πορεία. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω και κάτι συγκεκριμένο να γράψω αλλά κάθομαι εδώ μόνη μου και μου ήρθε μια όρεξη να βγάλω έξω τις σκέψεις μου προς τα έξω. Ο Π είναι στο σχολείο και ο Γ κοιμάται.
Το μόνο καλό πράγμα που μας συνέβη στη Σαουδική Αραβία είναι το σχολείο του Π, το οποίο λατρεύει και κάθε πρωί που ξυπνά ρωτάει αν θα πάμε σχολείο. Άρχισε ήδη να λέει τα χρώματα και τους αριθμούς στα αγγλικά και δεν έχει κλείσει ούτε μήνα που είναι εκεί. Σήμερα είχαν hat day και πήγε με το καπελάκι του στο σχολείο.
Ο Γ έχει το ίδιο πρόβλημα που είχε πάντα δηλαδή ότι κάθε νύχτα ξυπνάει 15 φορές για άγνωστο λόγο. Κάποτε πιστεύω ότι δεν νυστάζει και κάποτε πιστεύω ότι πεινάει. Κάποτε πιστεύω ότι κάτι πονάει και κάποτε δεν έχω ιδέα γιατί συμβαίνει αυτό. Είναι όμως τόσο εκνευριστικό. Εχτές ήταν μια από τις χειρότερες νύχτες που ο Γ ξύπνησε μέχρι και 20 φορές, δεν έχω ιδέα. Αλλά ξέρω ότι με καίνε τα μάτια μου από την αυπνία και τώρα που κοιμήθηκε δεν μου έρχεται ύπνος και κάθομαι εδώ σαν ζόμπι. Νιώθω σαν τις πρώτες μέρες που γεννήθηκε. Δεν ξέρω τι συμβαίνει όμως εύχομαι να τελειώσει επιτέλους αυτή η παράνοια, κοντεύει 10 μηνών και δεν φανταζόμουν ποτέ να συμβαίνει αυτό μέχρι τώρα.
Γενικώς έχω μια ψιλοκατάθλιψη. Το καταλαβαίνω γιατί θέλω να κοιμάμαι συνέχεια, το μεσημέρι κοιμάμαι 2 ώρες με τα μωρά και βλέπω συνέχεια όνειρα και εφιάλτες, κάτι που μου είχε συμβεί και τους πρώτους μήνες που γέννησα τον Γ. Είναι χάλια η κατάσταση εδώ. Δεν είναι τρόπος ζωής αυτός.
Ψάχνουμε για δουλειά στη Νέα Ζηλανδία. Κάναμε registration στην κυβερνητική τους σελίδα και παίρνουμε διάφορα emails, το ψάξαμε λίγο με τις δουλειές, οι πολιτικοί μηχανικοί είναι δεύτεροι στη λίστα με τα ζητούμενα επαγγέλματα και είναι σχετικά εύκολο να βγάλεις βίζα, φτάνει να έχεις προσφορά για δουλειά. Στην κυβερνητική σελίδα τους γράφει κάτι που είναι πολύ δελεαστικό και κάτι το οποίο χαρακτηρίζει και τη δική μου φιλοσοφία για ζωή: new Zealanders believe life is for living. Its about balancing a good day's work with time for family and friends plus the recreation and wide open spaces our country offers. Μόλις το διάβασα το έστειλα αμέσως σε μήνυμα στον Θ και στη συνέχεια του έστειλα αυτό που πιστεύω ότι έπρεπε να γράφει στην κυβερνητική σελίδα της Σαουδικής (στην βασιλική μάλλον), η οποία δεν υπάρχει βέβαια αλλά σε κάποια φανταστική ζωή θα υπήρχε. Saudis believe life is for throwing away. Its about working all day and night long in shitty jobs, go home dead tired, eat junk and go to bed. On Friday drive all day long in the traffic of huge roads and spend your entire day at a crowded mall and eat junk food with all the other ..-bip-. Plus live a private life in the 4 walls of your house with no windows or balconys because this way you are a better Muslim. Αυτό πιστεύω εγώ ότι χαρακτηρίζει αυτή τη χώρα και είναι πολύ λυπηρό το ότι περίμενα επί ένα χρόνο να έρθει η στιγμή που θα έρθω εδώ για να είμαι μαζί με τον άντρα μου για να βρω στο τέλος ένα περιβάλλον που δεν αντέχω να ζήσω ούτε για μια μέρα. Έκανα υπομονή μέχρι σήμερα και μετράω τις μέρες για να φύγω στις 21 του μήνα. Δεν ξέρω αν θα ξανάρθω. Εάν μας δώσουν σπίτι στο campus ίσως να έρθω και να αντέξω κάποιους μήνες μέχρι να βρούμε δουλειά κάπου αλλού, αλλά χωρίς σπίτι σε αυτό το κατάκλειστο διαμέρισμα δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπατήσω το πόδι μου.
Ήταν μια εμπειρία και αυτό, εδώ υπάρχουν εύκολα λεφτά αλλά φαντάζομαι ότι και γιαυτό υπάρχει ένα σκληρό τίμημα που πρέπει να πληρώσεις και αυτό είναι η ζωή σου. Τρέμω την ώρα που έρχεται το απόγευμα και δεν έχω τι να κάνω με τον Π ο οποίος τρελαίνεται μέσα στο σπίτι και θέλει να βγει έξω αλλά δεν έχω που να τον πάρω. Βασικά δεν μπορώ να βγω έξω. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ζούνε έτσι αυτοί οι άνθρωποι αλλά ξέρω ότι αυτό τους έχει παλαβώσει τον εγκέφαλο και είναι σαν χαζά ζόμπι που απλά καταπίνουν ότι τους λέει το κοράνι τους.
Και τώρα ξύπνησε ο Γ. Τόσο κράτησε η πολύτιμη ξεκούραση μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου