Είχα αρχίσει να γράφω ένα τεράστιο κείμενο στο οποίο γκρίνιαζα για διάφορα θέματα και είχε διαφορετικό τίτλο αλλά καθώς το έγραφα με διέκοψε ο Π που σηκώθηκε ζαλισμένος στον ύπνο του. Τον έβαλα πίσω στο κρεβάτι του και όταν επέστρεψα έσβησα το κείμενο μου. Δεν έχει νόημα. Η γκρίνια δεν βγάζει πουθενά. Θέλω να γράψω μόνο για το πόσο ωραίο είναι να αποδέχεσαι τον εαυτό σου για αυτό που είναι. Πόσο υπέροχο είναι να εκτιμάς τον εαυτό σου, να τον γνωρίζεις πραγματικά και να σέβεσαι την προσωπικότητα του. Να κάνεις αυτό που λέει η καρδιά σου. Πόση αυτοπεποίθηση νιώθεις μετά. Είμαι σε αυτό το στάδιο. Έχω βγει από το πηγάδι. Ευχαριστώ το θεό για όλα όσα πέρασα, ήταν μια ευκαιρία για να δοκιμάσω τον εαυτό μου και να τον γνωρίσω. Θα μιλήσω μέσα από τις φωτογραφίες.
Η ανατολή του ήλιου από το μπαλκόνι μας. Το περίεργο είναι πως τα πρώτα χρόνια που έμενα σε αυτό το σπίτι δεν είχα ιδέα ότι μου πρόσφερε αυτή τη θέα καθημερινά. Έπρεπε να κάνω παιδιά τα οποία δεν θα κοιμούνται μέχρι την αυγή ή θα ξυπνάνε πριν την αυγή για να ανακαλύψω αυτό το όνειρο. Ακόμα ένα δώρο που μου έκαναν τα δύσκολα παιδιά μου. Αυτή τη θέα τη φωτογραφίζω όσο πιο συχνά μπορώ γιατί κινδυνεύω να τη χάσω. Όλο και πιο συχνά έρχονται πιθανοί αγοραστές να δουν το σπίτι μας. Από τη μια χαίρομαι γιατί επιτέλους θα προχωρήσουμε αλλά από την άλλη δεν θέλω να χάσω την ανατολή αυτού του σπιτιού, το φως που το λούζει και να αφήσω πίσω μου τις τόσο δύσκολες αλλά πολύτιμες στιγμές που έζησα σε αυτό το σπίτι. Εδώ μέσα μεγάλωσα, ωρίμασα, έγινα από παιδί γυναίκα, έγινα μητέρα, απόκτησα αυτοπεποίθηση. Ζυμώθηκα με τη ζωή. Ευχαριστώ, ευχαριστώ καθημερινά για όλα όσα πέρασα. Η ζωή δεν έχει νόημα όταν είναι εύκολη. Τα απλά και καθημερινά δεν έχουν νόημα όταν σου δοθούν απλώχερα. Είμαι ευγνώμων.
Θέλω να τους φέρνω σε επαφή με τη δημιουργία έστω κι αν είναι ακόμα πολύ μικροί, έστω κι αν αντέχουν μόνο 10 λεπτά. Έχουν αρχίσει να δένονται μεταξύ τους. Όταν βρεθούμε σε εξωτερικό χώρο που υπάρχουν κι άλλα παιδιά, είναι δεμένοι, είναι μαζί, προσέχει ο ένας τον άλλον και είναι μόνο οι δυό τους στον κόσμο. Ευχαριστώ το θεό για τα παιδιά μου. Μεγαλώνουν. Έφτασε η στιγμή που όλα είναι λίγο πιο εύκολα και δεν μπορώ να το χορτάσω.
Του είπα πως μια μέρα πήγα μόνη μου στο mall χωρίς αυτόν. Και μου απάντησε 'μα αφού μου είπες πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα'.
Αυτός εδώ ο υπέροχος μικρούλης λατρεύει τα ζώα. Κι εγώ λατρεύω αυτόν. Θέλω να του ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη για τα συναισθήματα που έτρεφα κατά διαστήματα απέναντι του τους πρώτους 18 μήνες της ζωής του. Ντρέπομαι αλλά ξέρω ότι είναι μέρος του εαυτού μου. Το σημαντικό είναι πως τα δούλεψα πολύ μέχρι που έφτασα στο σημείο που είμαι σήμερα. Μέχρι το σημείο που απόψε ξαπλώσαμε μαζί κάτω στο πάτωμα στον παιχνιδότοπο τους αγκαλιά και ένιωθα τη γαλήνη σε όλο μου το σώμα. Θα του έχω πάντα ιδιαίτερη αδυναμία. Για να εξαγνίσω το πρώτο μας διάστημα μαζί. Η καρδιά μου κόβεται στα δύο και μόνο που τον βλέπω, και μόνο που βλέπω πόση αγάπη έχει μέσα του αυτό το μικρό πλάσμα, μόνο που ξέρω πόση αθωότητα κρύβει μέσα του αυτή η ψυχούλα. Συγγνώμη. Αν μπορούσα να το ξανακάνω από την αρχή θα επέλεγα να μη σε μεγαλώσω μόνη μου. Για να έχω πιο πολλές δυνάμεις. Για να σε αγαπώ πιο πολύ.
Η ζωή μου όλη. Θέλω να ρίξω πάνω τους ένα πέπλο για να τους κρατήσω αγνούς, προστατευμένους, αθώους και καλούς για πάντα.
Στο πολύ σύντομο μέλλον αυτός ο μικρούλης θα αποκτήσει δικό του σκυλάκι. Του το χρωστώ.
Τη μέρα που τον πήρα μαζί μου στη δουλειά επειδή δεν είχα που να τον αφήσω. Ήταν η ωραιότερη μέρα μου στη δουλειά από τη μέρα που άρχισα.
Επιτέλους. Επιτέλους μπορώ να κάνω recover. Επιτέλους έφτασε η μέρα που δεν είμαι τόσο κουρασμένη ώστε να με πάρει ο ύπνος την ώρα που κοιμίζω τα μωρά. Έφτασε η μέρα που μπορώ πραγματικά να απολαύσω αυτές τις ώρες της ήσυχης νύχτας επειδή τα μωρά πάνε νωρίς για ύπνο. Επιτέλους δεν είμαι τόσο χάλια ψυχολογικά ώστε να μη βρίσκω νόημα στο να κάτσω 1 ώρα με τον εαυτό μου. Δεν ζητάω από τον ύπνο να με πάρει για να μη σκέφτομαι, να μην υπάρχω, να ξεφύγω από τη ζωή μου.
Η αλλαγή έχει αρχίσει. Βρίσκεται στο πολύ πρώιμο στάδιο της αλλά έχει αρχίσει.
Ευχαριστώ...
Η ανατολή του ήλιου από το μπαλκόνι μας. Το περίεργο είναι πως τα πρώτα χρόνια που έμενα σε αυτό το σπίτι δεν είχα ιδέα ότι μου πρόσφερε αυτή τη θέα καθημερινά. Έπρεπε να κάνω παιδιά τα οποία δεν θα κοιμούνται μέχρι την αυγή ή θα ξυπνάνε πριν την αυγή για να ανακαλύψω αυτό το όνειρο. Ακόμα ένα δώρο που μου έκαναν τα δύσκολα παιδιά μου. Αυτή τη θέα τη φωτογραφίζω όσο πιο συχνά μπορώ γιατί κινδυνεύω να τη χάσω. Όλο και πιο συχνά έρχονται πιθανοί αγοραστές να δουν το σπίτι μας. Από τη μια χαίρομαι γιατί επιτέλους θα προχωρήσουμε αλλά από την άλλη δεν θέλω να χάσω την ανατολή αυτού του σπιτιού, το φως που το λούζει και να αφήσω πίσω μου τις τόσο δύσκολες αλλά πολύτιμες στιγμές που έζησα σε αυτό το σπίτι. Εδώ μέσα μεγάλωσα, ωρίμασα, έγινα από παιδί γυναίκα, έγινα μητέρα, απόκτησα αυτοπεποίθηση. Ζυμώθηκα με τη ζωή. Ευχαριστώ, ευχαριστώ καθημερινά για όλα όσα πέρασα. Η ζωή δεν έχει νόημα όταν είναι εύκολη. Τα απλά και καθημερινά δεν έχουν νόημα όταν σου δοθούν απλώχερα. Είμαι ευγνώμων.
Θέλω να τους φέρνω σε επαφή με τη δημιουργία έστω κι αν είναι ακόμα πολύ μικροί, έστω κι αν αντέχουν μόνο 10 λεπτά. Έχουν αρχίσει να δένονται μεταξύ τους. Όταν βρεθούμε σε εξωτερικό χώρο που υπάρχουν κι άλλα παιδιά, είναι δεμένοι, είναι μαζί, προσέχει ο ένας τον άλλον και είναι μόνο οι δυό τους στον κόσμο. Ευχαριστώ το θεό για τα παιδιά μου. Μεγαλώνουν. Έφτασε η στιγμή που όλα είναι λίγο πιο εύκολα και δεν μπορώ να το χορτάσω.
Του είπα πως μια μέρα πήγα μόνη μου στο mall χωρίς αυτόν. Και μου απάντησε 'μα αφού μου είπες πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα'.
Αυτός εδώ ο υπέροχος μικρούλης λατρεύει τα ζώα. Κι εγώ λατρεύω αυτόν. Θέλω να του ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη για τα συναισθήματα που έτρεφα κατά διαστήματα απέναντι του τους πρώτους 18 μήνες της ζωής του. Ντρέπομαι αλλά ξέρω ότι είναι μέρος του εαυτού μου. Το σημαντικό είναι πως τα δούλεψα πολύ μέχρι που έφτασα στο σημείο που είμαι σήμερα. Μέχρι το σημείο που απόψε ξαπλώσαμε μαζί κάτω στο πάτωμα στον παιχνιδότοπο τους αγκαλιά και ένιωθα τη γαλήνη σε όλο μου το σώμα. Θα του έχω πάντα ιδιαίτερη αδυναμία. Για να εξαγνίσω το πρώτο μας διάστημα μαζί. Η καρδιά μου κόβεται στα δύο και μόνο που τον βλέπω, και μόνο που βλέπω πόση αγάπη έχει μέσα του αυτό το μικρό πλάσμα, μόνο που ξέρω πόση αθωότητα κρύβει μέσα του αυτή η ψυχούλα. Συγγνώμη. Αν μπορούσα να το ξανακάνω από την αρχή θα επέλεγα να μη σε μεγαλώσω μόνη μου. Για να έχω πιο πολλές δυνάμεις. Για να σε αγαπώ πιο πολύ.
Η ζωή μου όλη. Θέλω να ρίξω πάνω τους ένα πέπλο για να τους κρατήσω αγνούς, προστατευμένους, αθώους και καλούς για πάντα.
Στο πολύ σύντομο μέλλον αυτός ο μικρούλης θα αποκτήσει δικό του σκυλάκι. Του το χρωστώ.
Τη μέρα που τον πήρα μαζί μου στη δουλειά επειδή δεν είχα που να τον αφήσω. Ήταν η ωραιότερη μέρα μου στη δουλειά από τη μέρα που άρχισα.
Επιτέλους. Επιτέλους μπορώ να κάνω recover. Επιτέλους έφτασε η μέρα που δεν είμαι τόσο κουρασμένη ώστε να με πάρει ο ύπνος την ώρα που κοιμίζω τα μωρά. Έφτασε η μέρα που μπορώ πραγματικά να απολαύσω αυτές τις ώρες της ήσυχης νύχτας επειδή τα μωρά πάνε νωρίς για ύπνο. Επιτέλους δεν είμαι τόσο χάλια ψυχολογικά ώστε να μη βρίσκω νόημα στο να κάτσω 1 ώρα με τον εαυτό μου. Δεν ζητάω από τον ύπνο να με πάρει για να μη σκέφτομαι, να μην υπάρχω, να ξεφύγω από τη ζωή μου.
Η αλλαγή έχει αρχίσει. Βρίσκεται στο πολύ πρώιμο στάδιο της αλλά έχει αρχίσει.
Ευχαριστώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου