Οι μέρες στο σπίτι με το νεογέννητο δεν είναι βόλτα στο πάρκο. Οι μέρες είναι ατέλειωτες και ειδικά για μένα που δεν αντέχω να μείνω μια μέρα στο σπίτι. Μετράω συνέχεια τις μέρες και βρίσκω ότι έχουν περάσει πολύ λίγες ακόμα και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να ξεπεράσουμε το στάδιο του νεογέννητου. Οι μέρες είναι λίγο σκούρες. Θηλασμός και έλλειψη ύπνου έχουν καταστείλει τις λειτουργίες του οργανισμού μου και κυκλοφορώ μέσα στο σπίτι σε αργή κίνηση σαν ζόμπι. Ο Γ είναι λίγο πιο ήσυχος απότι ήταν ο Π στην ηλικία του αλλά άρχισε και ο ίδιος να έχει τώρα κάποια πονάκια που τον κρατούν ξύπνιο.
Μου λείπει φριχτά ο Θ και θα έδινα τα πάντα για να τον δω. Είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να με ανεβάσει αυτή τη στιγμή.
Θα περάσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου