2 μηνών

Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα!

Κατάφερα να επιβιώσουμε και οι 2 μωράκι. Εσύ όχι μόνο επιβιώνεις αλλά έγινες ένας χοντρούλης μπουλουκούλης. Ήταν δύσκολος αυτός ο μήνας, πιο δύσκολος από τον πρώτο γιατί σε έπιασαν αυτοί οι πόνοι σαν κολικοί και κλαις για ώρες κάθε μέρα. Είναι πολύ εξαντλητικό.

Μου έκανες το πρώτο συνειδητό χαμόγελο! Σου χαμογέλασα και μου το ανταπέδωσες με ένα τεράστιο χαρούμενο χαμόγελο. Και ήταν μια ανάσα δροσιάς γιατί τα μωρά είναι τόσο ανέκφραστα σε αυτή την ηλικία που σου φαίνονται τόσο μελαγχολικά όλη την ώρα. Ειδικά όταν κλαίνε. 

Έχεις αρχίσει να βγάζεις ήχους εχτός του κλάματος που μοιάζουν σαν να προσπαθείς να μιλήσεις! 

Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα μεγαλώνει ένας άνθρωπος τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Από ένα σπουργιτάκι τόσο δα με κλειστά ματάκια που γεννιέται, φτάνει στον πρώτο του χρόνο να περπατάει και να λέει λεξούλες. Είναι ένα θαύμα.

Ύπνος: Μετά το κλάμα που κάνεις το απόγευμα συνήθως πέφτεις ξερός κατά τις 8-9 και κοιμάσαι από 3 μέχρι 5 ώρες στην καλύτερη. Την υπόλοιπη νύχτα ξυπνάς κάθε 3 ώρες να φας και στα ενδιάμεσα για να ρευτείς κυρίως. Δεν κάνω και τους καλύτερους ύπνους της ζωής μου αλλά είναι καλύτερα από ότι ήταν με τον Π σε αυτό το στάδιο που δεν κοιμόταν καθόλου. Κοιμόμαστε κυρίως αγκαλιά όλη νύχτα. Δεν ξέρω τι φταίει αλλά βλέπω όλη νύχτα όνειρα και πολλούς εφιάλτες. Είδα ότι με δάγκωσε ένας σκύλος και ότι μια φίλη μου περιμένει δίδυμα και άλλα πολλά.

Όλη μέρα σε κρατάω κυρίως αγκαλιά στην κουνιστή καρέκλα. Ακριβώς όπως συνέβαινε με τον Π. Δεν μπορώ να ετοιμάσω κάτι να φάω γιατί φοβάμαι ότι αν σε βάλω κάτω θα αρχίσεις να κλαις και δεν θα μπορώ να σε ησυχάσω μετά. 

Σου αρέσει το μπάνιο. Χαλαρώνεις και ηρεμείς.

Αυτά συμβαίνουν στη ζωή σου των 2 μηνών. Προς το παρόν είναι όλα πολύ δύσκολα για μένα...