Εισαγωγή
To 2018 πέρασε τόσο γρήγορα που ούτε που κατάλαβα πως δεν έγραψα ούτε μια φορά στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο. Το είχα στο μυαλό μου αλλά ποτέ δεν έβρισκα την κατάλληλη στιγμή, να είμαι μόνη μου στο σπίτι ή να κοιμούνται όλοι και έχω την κατάλληλη ψυχολογία. Απόψε ο άντρας μου λείπει και τα παιδιά μου κοιμούνται άρα ίσως είναι η ιδανική στιγμή. Θα πάρω τον κάθε μήνα ξεχωριστά και θα γράφω κομμάτια από το ημερολόγιο μου.
Νομίζω πως η μέρα που τα παιδιά μου θα είναι αρκετά μεγάλα για να μπορούν να διαβάσουν τα γραφτικά μου δεν αργεί και πολύ...
Κάθομαι στον καναπέ μας, πάει καιρός που ήταν καναπές μου, και έχω το καινούριο μου laptop, το οποίο μου αγόρασε ο άντρας μου πέρσι τα Χριστούγεννα, αχρησιμοποίητο εννοείται, πάνω στα πόδια μου και γράφω σαν τον παλιό καλό καιρό. Μου θυμίζει κάτι βραδιές του 2013 όταν είχα τον Π μικρό και κοιμότανε μέσα στο δωμάτιο και εγώ ζούσα στο εκστατικό παρόν μου. Όλα έχουν αλλάξει από τότε, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Έβαλα και ακούω Celine Dion, δεν ξέρω που τη θυμήθηκα την κοπέλα αλλά ήθελα κάτι ήρεμο και ατμοσφαιρικό. Προς το παρόν ακούω my heart will go on. Πάω να ανάψω ένα κεράκι έτσι για να ολοκληρωθεί η ατμόσφαιρα. Cause I'm your lady, τραγουδάει η Σελίν. Ο άντρας μου είναι στη δουλειά, θα αργήσει απόψε, έχει να παραδώσει μια προσφορά. Τρώω μούσλι με γιαούρτι καρύδας για δείπνο, α ναι, να κάτι που άλλαξε από πέρσι, έγινα vegan. To 2018 ήταν η σημαντικότερη χρονιά της ζωής μου ολόκληρης. Επιστρέψαμε πίσω στην Κύπρο και για πρώτη φορά αρχίσαμε να ζούμε σαν οικογένεια τεσσάρων και επίσης έγινα vegan. To ότι έγινα vegan και το πόσο πολύ επηρέασε την οικογένεια μας αλλά και τις σχέσεις μου με τους υπόλοιπους ανθρώπους γενικότερα μπορεί να γίνει από μόνο του ένα ποστ.
Γενάρης, 2018
Οι μέρες στο σπίτι με τα μωρά μου θυμίζουν τον χειμώνα του 2016, 2 χρόνια πίσω. Προσπαθώ να κρατήσω τη ζωή τους πολύχρωμη, παιδική, μαγική. Παλεύω όμως γιατί έχω ορμές που με θέλουν να μείνω για λίγο μόνη. Κουράστηκα να ψάχνω 2 λεπτά μοναξιάς στο μπάνιο. Καθίσαμε στο πάτωμα να παίξουμε αλλά μαλώνουν ασταμάτητα, ο ανταγωνισμός είναι ατέλειωτος, οι φωνές, τα κλάματα, οι καυγάδες. Βυθίζομαι. Πρέπει να βγούμε έξω όμως η μέρα είναι χάλια, βρέχει.
↡
Κάθομαι στον καναπέ με τα μωρά, ο Π μόλις ξύπνησε και προσπαθεί να με πείσει να πουλήσουμε το σπίτι μας για να αγοράσει περισσότερα τρανσφόρμερς. Γενάρης. Χειμώνας. Παλιά δεν με πείραζε καθόλου ο χειμώνας, με ενθουσίαζε το φθινόπωρο που οδηγούσε στο χειμώνα. Η άνοιξη μου προκαλούσε μελαγχολία, η άνοιξη που τώρα ανυπομονώ για αυτήν.
↡
↡
Είμαστε ακριβώς στα μέσα του χειμώνα. Ο καιρός έχει ήδη αρχίσει να θυμίζει άνοιξη και είναι υπέροχος. Το φως είναι φανταστικό, η αισιοδοξία πλανάται παντού στην ατμόσφαιρα. Κάθομαι με τον Γιάννη ο οποίος βλέπει ξανά για χιλιοστή φορά τον Charlie Brown, κι εγώ πίνω πράσινο τσάι που είναι αλκαλικό και αντιοξειδωτικό. Αισθάνομαι ότι οι μέρες είναι ατέλειωτες. Η νύχτα δίνει τη θέση της στη μέρα πριν προλάβω να ξεκουραστώ. είμαι κουρασμένη από την συνεχόμενη και ασταμάτητη φροντίδα των μωρών τα τελευταία 5 χρόνια. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η φορά που κοιμήθηκαν πριν από μένα και κάθισα για λίγο μόνη μου. Είμαι 35 και νιώθω πως αυτό που κάνω τώρα θα έπρεπε να το είχα κάνει στα 25 μου. Θέλω να ξεκουραστώ κι όμως πολλές φορές σκέφτομαι πως θέλω ακόμα ένα μωρό, ένα κοριτσάκι. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν έχω τη σωματική, συναισθηματική ή πνευματική δύναμη για κάτι τέτοιο. Θέλω ακόμα ένα μωρό αλλά αυτό που πραγματικά χρειάζομαι είναι να ζήσω για μένα.
Οι Κυριακές είναι οι πιο δύσκολες επειδή είναι στατικές. Με φοβίζουν.
↡
You have to embrace the chaos of motherhood in order to survive. Το σπίτι μας είναι σχετικά καθαρό. Τα πιάτα είναι πλυμένα, υπάρχουν ρούχα που πλένονται στο πλυντήριο τα παιδιά έχουν καθαρά ρούχα και σιδερωμένα στα συρτάρια τους και το πάτωμα είναι καθαρό.
Ξέρω πως συναισθηματικά και ψυχολογικά δεν είμαι στα καλύτερα μου. Ίσως είναι τα aftershocks της κατάθλιψης. Ίσως είναι οι υπερβολικές και ασταμάτητες χωρίς ουσιαστικό διάλειμμα ώρες φροντίδας των παιδιών. Ίσως είναι το ότι δεν δουλεύω, ίσως είναι το ότι δεν κάνω τίποτα μόνη μου με τον άντρα μου. Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που πήγαμε να δούμε ταινία για τελευταία φορά; 5 χρόνια. Να βγούμε μόνοι μας για φαγητό, πάνω από 3 χρόνια. Οι μοναδικές κοινές μας ώρες αφορούν τη φροντίδα των μωρών.
Φεβρουάριος 2018
Πάει πολύς καιρός να γράψω. Έχω τα πάνω μου και τα κάτω μου αλλά σήμερα είμαι στα πάνω μου. Ίσως είναι το ότι η μέρα σήμερα είναι ηλιόλουστη και φωτεινή. Ξυπνήσαμε σχετικά αργά, στις 8. Το φως που έμπαινε στο σπίτι μου θύμισε πρωινά του Απρίλη, ακόμα και του Μάη. Ξεκινώ τη μέρα μου με νερό και μια φέτα λεμόνι. Το veganism μου άνοιξε τα μάτια και το δρόμο. Αισθάνομαι πως ξύπνησα από το matrix and it feels damn good! Σήμερα θα πάμε στη λαϊκή αγορά να αγοράσουμε φρούτα και λαχανικά. Θέλω τα παιδιά μου να έχουν επαφή με τα φρούτα και τα λαχανικά και ελπίζω πως κάποτε θα τα φάνε, θέλω να ελπίζω πως στο μέλλον θα γίνουν vegans. Δυστυχώς όμως ζούμε στην Κύπρο που το κάνει δύσκολο. Κύπρος. Σαν να λέμε Μέση Ανατολή. Δεν ξέρω που θα μας βγάλει αυτός ο δρόμος αλλά σίγουρα θέλω να τον περπατήσω.
↡
Sometimes life feels like shit to me. Like today. I'm trying really hard to be positive and see the good in life. Life just doesn't feel right right now. Life feels hard and difficult. Life is a struggle some days. Other days life is fine. But it's never great, fantastic or wonderful.
Υπάρχουν τόσα πράγματα για τα οποία νιώθω ευγνωμοσύνη, τα οποία θα έπρεπε να μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Είμαι ευγνώμων που ανακάλυψα τη vegan διατροφή και τώρα τρώω plant based φαγητά τα οποία είναι χορταστικά και delicious και έχω αμέτρητες επιλογές. Η υγεία μου είναι στα καλύτερα της. Δεν με πονάει το στομάχι μου ποτέ, τα έντερα μου βελτιώνονται, η ψυχολογία μου είναι πιο σταθερή και η ευεξία μου πιο καλή από ποτέ. Είμαι ευγνώμων που ο άντρας μου έχει καλή δουλειά και δεν χρειάζεται να δουλεύω αλλά είμαι στο σπίτι με τα μωρά μας και έχω χρόνο να γυμνάζομαι.
↡
Το θέμα της vegan διατροφής κυρίευσε για ένα διάστημα το μυαλό μου. Νομίζω πως όλοι το παθαίνουν αυτό μόλις περάσουν στο veganism. Μόλις άνοιξα τα μάτια μου και είδα τι συμβαίνει στον πλανήτη μας. Τα ζώα που κακοποιούνται και δολοφονούνται καθημερινά. Οι άνθρωποι που τρώνε αυτά τα ζώα και η ζημιά που γίνεται στο σώμα τους. Οι αρρώστιες. Η καταστροφή στο περιβάλλον. Τα δέντρα που κόβονται για να καλλιεργηθεί τροφή για τα ζώα που θα καταλήξουν στο πιάτο μας. Απογοητεύομαι με την ανθρωπότητα που πήρε λάθος δρόμο. Θα ήθελα όλοι οι άνθρωποι να είναι vegans και να το κάνουν για τα ζώα, το περιβάλλον και τον εαυτό τους, την υγεία τους και για τα παιδιά τους.
Αποφάσισα όμως να το πάρω αργά γιατί εξάλλου δεν έχω άλλη επιλογή. Αποφάσισα 3 πράγματα: Let go. Take it slow. Lead by example.
Αφήνω τα πράγματα να κυλήσουν και να εξελιχθούν από μόνα τους. Ο άντρας μου είναι ιδιοκτήτης του εαυτού του και δεν μπορώ να του επιβάλω πως θα ζήσει ούτε πως θα τρώει. Τον αγαπώ, με αγαπά, έχουμε μαζί δύο υπέροχα παιδιά και το καλύτερο είναι να είμαστε μαζί στην ίδια ομάδα και όχι σε αντίπαλες.
Μάρτιος 2018
Είναι 7.00 π.μ. και κάθομαι στο σαλόνι με τον Π, ο Θ δεν έχει έρθει ακόμη. Ο Γ κοιμάται. Δεν γράφω ωραία τον τελευταίο καιρό γιατί σε αυτό το τετράδιο - δυστυχώς - κάνω αποτοξίνωση. Δηλαδή ρίχνω τις τοξίνες από πάνω μου για να καθαρίσω το μυαλό μου. Όμως η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και πολύ καλές στιγμές γιατί η ζωή δεν είναι μόνο χάλια. Σήμερα ήταν αναζωογονητικά.
↡
Προσπαθούσα να είμαι θετική, να γράψω τα θετικά της ζωής μου, αλλά ο Γ ήρθε και σωριάστηκε πάνω μου και έριξα παντού καφέ. Στα ρούχα μου, στον καναπέ και στο τετράδιο. Άλλαξα ρούχα και μεταφέρθηκα από τον καναπέ στο τραπέζι και άρχισα να σκέφτομαι πως χρειάζομαι λίγο χρόνο για τον εαυτό μου για να κάνω κάτι δημιουργικό. Ξέρω πως τα μωρά μου είναι μικρά τώρα μόνο για λίγο. Του χρόνου ο Π θα πάει προδημοτική και τότε τα πρωινά μαζί του θα τελειώσουν.
↡
Still feel like I am in a transitional stage right now. I'm planning P's birthday party and I hope we can make it on a low budget. Άρχισα να αγχώνομαι λίγο για την αντίδραση των καλεσμένων στο vegan menu. Όσο αφορά τον Θ περισσότερο και πως θα χειριστεί τις αντιδράσεις των υπόλοιπων. Θα πρέπει να το συζητήσω μαζί του πριν από το πάρτυ. Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον ποστ στο Instagram σχετικά με το πως συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας. Ο τρόπος που κάποιοι γονείς χαρακτηρίζουν τα παιδιά τους ως άτακτα - δεν το κάνω - και τα απειλούν πως δεν θα πάρουν δώρο από τον Άγιο Βασίλη - δεν το κάνω -. Έθιξε όμως ένα θέμα σχετικά για το κατά πόσο τους αφήνουμε να τους ανήκει το σώμα τους. Με το να τους αναγκάζουμε με διάφορους τρόπους και απειλές να φάνε όλο τους το φαγητό ή να τους αναγκάζουμε να φορέσουν το μπουφάν τους ενώ επιμένουν πως δεν κρυώνουν. Το να σέβομαι το παιδί μου του δίνει αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία. Είναι πολύ ωραίο να ξέρουν τα παιδιά πως τους ανήκει το σώμα τους.
Καθόμαστε στο σαλόνι και τα παιδιά παίζουν ήσυχα - κάποτε συμβαίνει και αυτό. Εγώ γράφω και ακούμε ωραία inspiring μουσική. I love this moment right now. Τα παράθυρα είναι ανοιχτά και το σπίτι είναι φωτεινό από το φως της Άνοιξης.
Οι μέρες κυλούν κάποτε τόσο γρήγορα. Η Κυριακή μας ήταν υπέροχη. Πήγαμε στη λαϊκή αγορά για φρούτα και λαχανικά με τον Θ και τα παιδιά μας. Μετά τα παιδιά έπαιξαν έξω με τον μπαμπά τους και μετά καθαρίσαμε το σπίτι. Κάποτε αισθάνομαι τόσο όμορφα όταν είμαστε όλοι μαζί, είναι τέλειο να είμαστε ομάδα.
↡
Πάντα αντιπαθούσα τον μήνα Μάρτιο. Είναι αυτή η μετάβαση από τις χειμωνιάτικες στις ανοιξιάτικες μέρες, κάποιες μέρες είναι όμορφες και χαρούμενες ενώ κάποιες άλλες είναι απλώς ένα πισωγύρισμα.
Χθες ήταν το πάρτυ του Π και του Γ στο πάρκο. Ήταν ok-ish. To πάρκο ήταν η τέλεια τοποθεσία. Χαλαρώσαμε. Είχαμε και μουσικούλα. Το φαγητό ήταν 85% vegan και 15% vegetarian. Με το Vegetarian εννοώ τυρί και αυγά. Για κάποιο λόγο η λέξη vegetarian μου φέρνει στο μυαλό γάλα, τυρί και αυγά τα οποία αντιπαθώ.
Τα παιδιά μου ήταν σε not so good mood. Ίσως να τους πέρασα την ένταση μου από το πρωί. Ο Π ειδικά, έριξε κάτω ένα δώρο που πήρε επειδή δεν ήταν transformers. Και έτρεξε πάνω σε μια άλλη καλεσμένη και άρπαξε το δώρο από τα χέρια της επειδή ήταν transformers χωρίς να πει γεια και ευχαριστώ.
Παλεύω με την κατάθλιψη. Αυτή τη στιγμή παλεύω. Ακόμα και με τη διατροφή που κάνω, με τη γυμναστική και το ότι δεν δουλεύω, ακόμα παλεύω.
Αγκάλιασα τον Γ και έκλαψα. Του είπα πως τον αγαπώ γιατί είναι κομμάτι μου. Έχει ένα κομμάτι από τη ψυχή μου, είναι συμπονετικός και γενναιόδωρος, δίνει αγάπη και είναι ζεστός. Είναι έξυπνος και έχει γρήγορη σκέψη. Οι ενέργειες μας ταυτίζονται.
↡
Μάρτιος. Ακόμα Μάρτιος. Σύντομα θα φύγει κι αυτός και θα μπει ο Απρίλιος. Ξέρω ότι ο χρόνος κυλάει σαν το νερό, όχι μόνο οι ώρες και οι μέρες αλλά και τα χρόνια. Απλώς ανοιγόκλεισα τα μάτια μου, τελείωσα τις σπουδές, γνώρισα τον άντρα μου, παντρευτήκαμε, έμεινα έγκυος για πρώτη φορά, για δεύτερη, έφυγα για τη Σαουδική Αραβία, γύρισε και ο Π έγινε 5 χρονών όταν άνοιξα τα μάτια μου.
Σήμερα, αυτή τη δεδομένη στιγμή, παλεύω με την υπομονή μου. Τα ατελείωτα πρωινά στο σπίτι, τις τσιρίδες και τους καυγάδες των παιδιών. Το κλάμα του Γ και τη γκρίνια του Π. Το σπίτι που δεν συμμαζεύεται με τίποτα και με βαραίνει.
Πιο πολύ παλεύω να διαχειριστώ την έντονη ενέργεια και τις αντιδράσεις του Π. Με τρελαίνει με τις ασταμάτητες φαντασιώσεις του οι οποίες είναι υπέροχες αλλά δε
ν μπορώ να ακολουθήσω. Βασικά θέλω να ακολουθήσω. Στύβω το μυαλό μου αλλά κουράστηκα πια.
Μου λείπει να δουλέψω. Να ξυπνήσω το πρωί, να ντυθώ και να βγω έξω. Άκυρο. Δεν μου λείπει να δουλέψω. Μου λείπει να βγω έξω. Μόνη μου.
Με φωνάζουν.
↡
Πραγματικά είμαι εντελώς διαφορετικός άνθρωπος τα βράδια. Τα παιδιά μου κοιμούνται και ο άντρας μου έχει πάει για φαγητό με τα αδέρφια του. Ίσως συνεχίσουν κάπου για ποτό. Πάω να ζηλέψω αλλά δεν θα το κάνω. I'm so much better than that.
Έβλεπα βίντεο στο youtube από διάφορες / διάφορους vegans αλλά η μπαταρία μου εξαντλήθηκε και έβαλα το τηλέφωνο στο φορτιστή. Νιώθω τόσο πολύ καλύτερα ως vegan. Αισθάνομαι πιο ήρεμη, πιο χαρούμενη, πιο υγιής και με περισσότερη ενέργεια. Ξέρω πως όλοι οι vegans το λένε αυτό.
↡
I'm hiding in my room with the door closed, watching videos on youtube, listening to music - currently θέλω να σε δω, Ονειράμα - what the fuck - I know, and writing in my journal. I'm loving and cherishing this moment alone but also I'm stressing because my kids are alone in the living room. I hope they are fine. I can hear their voices so they must be fine. They didn't die or anything!
Ok, so veganism. All I can think or want to talk about lately. I'm so euphoric that I found this amazing way of life. I feel so great, amazing, full of energy and happiness. My body is clean, so clean. I feel the blood running through my clean open veins and arteries. Nothing is blocking the energy flowing through my body.
The problem is my husband. He is supporting everything and he eats vegan with me but when he goes out he eats meat. Well, animals. And I know that he is free to do anything he wants to do with himself, he is 40, he has always been eating meat and I was just like him. But it grosses me out and I'm struggling not to hate him or be disgusted by him.
I know I have to be bigger and better than that. It's not his fault, he was born into this meat eating society but i'm also mad at him because I made him watch documentaries about it and he still doesn't get it. He doesn't care about his health enough and he is not compassionate enough to care for the animals. And I'm trying to pretend that it's alright but it isn't.
I'm going through this spiritual awakening every vegan is talking about. You cannot really feel it or understand it unless you go vegan whole heartedly.
I miss my kids! I hear Y's voice and i'm thinking of cuddling him!
↡
Μόλις καθάρισα την κουζίνα μου και κάθισα. H σελήνη στον παρθένο με κάνει να χρειάζομαι τάξη και οργάνωση για να νιώσω πραγματική ψυχική ηρεμία. Καθαρότητα στο σπίτι που ζω, στο σώμα μου, στην ψυχή και στο μυαλό μου.
Η ησυχία μου μόλις διαλύθηκε γιατί έκαναν κατάληψη οι μικροί. Ξύπνησα στις 5:30, έφτιαξα φαγητό Θ για να πάρει στη δουλειά, πέννες με σάλτσα ντομάτας και μανιτάρια, σαλάτα και φρούτα. Μετά καθάρισα την κουζίνα, έφτιαξα καφέ και κάθισα στο τραπέζια να τον πιω και να γράψω.
Φυσάει ένα δροσερό ανοιξιάτικο αεράκι από το παράθυρο της κουζίνας. Φέρνει μαζί του αυτό το κάτι καινούριο, φρέσκο.
Βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο ως οικογένεια. Αυτό το διαμέρισμα στο οποίο ζήσαμε τα τελευταία 8 χρόνια, εδώ αγαπηθήκαμε, εδώ τσακωθήκαμε, εδώ παντρευτήκαμε, εδώ φέραμε στον κόσμο τα παιδιά μας. Δεν είναι όμως ο τελευταίος μας προορισμός. Έχουμε δρόμο μπροστά μας. Έχουμε το σπίτι μας να χτίσουμε. Εκεί όπου θα κάνουμε grow. Θα φυτέψουμε, θα μαγειρέψουμε, θα φτιάξουμε όμορφες αναμνήσεις μέσα από όμορφες στιγμές.
Ο Π θα πάει προδημοτική σε λιγότερο από 6 μήνες. Δεν θα τον έχω ποτέ ξανά ολόδικό μου. Θα αρχίσουν οι επιρροές από άλλα άτομα. Εύχομαι να περάσει καλά. Το μικρό παιδάκι μου θέλω να το κρατήσω κοντά μου. Να κάνουμε παρεούλα, να τρώμε μαζί και να φτιάχνουμε smoothies.
Ο καφές μου έχει κρυώσει. Πάει η στιγμή, πέρασε. Έχω δουλειές να κάνω. Να απλώσω τα ρούχα, να ανοίξω τα παράθυρα να αεριστεί το σπίτι, αχ πόσο μου έλειψε να κοιμηθώ με τα παράθυρα ανοιχτά.
Κάποτε μου λείπει η αίσθηση του να ζήσω κάτι για πρώτη φορά. Η ευφορία που μου έφερε η πρώτη φορά που έμεινα έγκυος και η εμπειρία του πρώτου παιδιού. Πόσο μαγικά εξελίσσεται και μεγαλώνει ο άνθρωπος τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Κάποτε σκέφτομαι για τρίτο παιδί. Θα ήθελα τόσο πολύ ένα κοριτσάκι. Αυτό θα ήταν κάτι που θα ζούσα για πρώτη φορά. Αλλά υπάρχουν τόσα 'αλλά', τόσοι ανασταλτικοί παράγοντες.
Η ηλικία μου για παράδειγμα. Αν το μωρό δεν είναι υγειές. Θα πέθαινα αν το μωρό μου δεν ήταν υγιές. Η κούραση μου η οποία στοιβάχτηκε με τα χρόνια. Δεν ξέρω αν μπορώ να ανταπεξέλθω σε ένα ακόμα μωρό ενώ έχω ήδη δύο μικρά παιδιά.
Ίσως σε δύο χρόνια όταν ο Γ πάει προδημοτική. Για να έχω τα πρωινά μου ελεύθερα με το μωρό. Θα είμαι 38! Πολύ οριακά.
Πάντα μου άρεσε να βουτώ στα βαθιά. Το σώμα μου δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο μετά από την τρίτη γέννα και το στήθος μου θα πάρει την κάτω βόλτα. But a vegan pregnancy? A vegan breastfeeding? A vegan baby? A dream!
↡
Eυτυχώς σε λίγες μέρες ξεκουμπίζεται ο Μάρτιος. Ένας περίεργος μήνας που μια έχει ήλιο και μια συννεφιά. Κάθομαι στον παιχνιδότοπο. Ακούμε Dancing in the moonlight. O Π κάθεται στον καναπέ με ένα παιχνίδι και ο Γ γράφει στον πίνακα, ζητώντας με. Θέλει να του ζωγραφίσω τον bumblebee. Δεν ξέρω αν έχω γράψει ποτέ για τη μανία που έχουν τα παιδιά μου με τα transformers.
Είναι ήσυχα τώρα στο σπίτι μας. Διάβασα κάπου από μια μαμά για το πως θέλει να μεγαλώσει τα παιδιά της και να τους μάθει να απολαμβάνουν τη ζωή. Δεν χρειάζεται να θέλουν να κάνουν συνέχεια κάτι άλλο, κάτι καινούριο ή να θέλουν να αγοράσουν συνέχεια το επόμενο παιχνίδι. Μπορούν να κάθονται να απολαμβάνουν τη ζωή και να αγαπούν αυτά που ήδη έχουν.
Αυτό είναι κάτι το οποίο έμαθα κι εγώ πολύ πρόσφατα. Η καταναλωτική μου μανία ήταν κάποτε στα φόρτε της. Ίσως προσπαθούσα να καλύψω το κενό μέσα μου. Ακόμα το παλεύω. Ακόμα μου έρχονται τάσεις και ορμές τις οποίες καταπολεμώ.
↡
Κάθομαι στο μπαλκόνι. Είναι ζέστη αλλά δεν υπάρχει ήλιος. Υπάρχει σκόνη στην ατμόσφαιρα. Ακούω μουσική από το μικρό μπλε μεγαφωνάκι που μου έφερε δώρο ο Θ. Η μουσική μπήκε και πάλι στη ζωή μας. Υπάρχουν ανοιχτόχρωμα παιδικά ρούχα απλωμένα στην απλώστρα. Τα λατρεύω. Το ξέρω ότι δεν θα είναι εδώ για πολύ καιρό ακόμα. Τα πεύκα του γείτονα έγιναν τεράστια. Αγγίζουν τον ουρανό. Υπάρχουν φυτεμένα λουλούδια στις γλάστρες και οι σχεδόν ξεραμένοι φίκοι μας παλεύουν να φυτρώσουν καινούρια φύλλα.
Ζήσαμε τόσα πολλά εδώ. Κάθισα τόσες πολλές φορές σε αυτό το μπαλκόνι. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Τα συναισθήματα ευφορίας που μου έφερνε η άνοιξη λίγο πριν το κατώφλι του καλοκαιριού, δεν με κατακλύζουν πια. Έχω την αίσθηση του παλιού. Το σπίτι πάλιωσε και μαζί του κι εμείς. Ο Θ μου φαίνεται κουρασμένος. Εγώ είμαι τώρα πια vegan. Με βαραίνει η ευθύνη του connection with reality.
Ίσως όταν χτίσουμε το σπίτι μας να νιώσω και πάλι αυτό το αίσθημα του καινούριου που τόσο λαχταρώ.
Η μέρα μεγάλωσε. Σήμερα γυρίσαμε τα ρολόγια μια ώρα μπροστά και είναι φανταστικά.
Cheers to better days coming!
Απρίλιος 2018
Θέλω να γίνω πιο raw eater γιατί βλέπω ότι τρώγοντας ωμά φρούτα και λαχανικά αισθάνομαι υπέροχα, ενώ με τα βαριά μαγειρεμένα φαγητά, ειδικά με λάδι, γίνομαι χάλια.
Θέλω να γράψω στο blog μου. Δεν το διαβάζει κανείς και δεν με νοιάζει πια. Το κάνω για μένα και τα παιδιά μου. Θέλω όταν μεγαλώσουν τα παιδιά μου να διαβάσουν το ημερολόγιο της ζωής μας. Έτσι το επόμενο μου ποστ θα έχει να κάνει με το veganism. Τους τελευταίους μήνες πέρασα από το plant based diet σε αυτό που ονομάζεται ethical vegan. Είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου, είναι συνυφασμένο με το ποια είμαι τώρα πιά. Δεν έχει να κάνει μόνο με τη διατροφή αλλά έχει να κάνει με την αφύπνιση και τη συνειδητοποίηση. Αυτό το blog έχει γίνει καθαρά προσωπικό πιά, δεν προσπάθησα ποτέ να το κάνω γνωστό αλλά ούτε και ιδιωτικό. Γράφω και όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει. Σε αυτή τη φάση το γράφω για τα παιδιά μου.
Μεγάλο Σάββατο
Έξω ακούγονται κροτίδες. Είμαι τόσο χαρούμενη που δεν είμαστε μέρος αυτής της παρωδίας που συμβαίνει έξω. Ο Θ και τα μωρά κοιμούνται. Έβλεπα το Instagram ενός vegan αλλά χαλάστηκα. Υπερβολική βία για μένα. Είμαι vegan μόλις 3 μήνες. Τόσο λίγο, μου φαίνεται απίστευτο γιατί νιώθω ότι είμαι για χρόνια. Τις τελευταίες εβδομάδες αισθάνομαι υπέροχα, φανταστικά. Το συνδέω και με το φίλτρο νερού που πήραμε. Το καθαρό νερό χωρίς πλαστικά σωματίδια με αποτοξίνωσε. Δεν έχω ανάγκη να κοιμάμαι τόσες ώρες πιά, η κατάθλιψη υποχωρεί σημαντικά.
Είμαι πιο ήρεμη με τα παιδιά μου. Είχα ένα spiritual awakening και σε αυτό το θέμα. Τους αγαπώ περισσότερο, του κατανοώ περισσότερο. Είναι σαν να έφυγε ένα μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι μου. Μετά από τόση στασιμότητα τα τελευταία χρόνια, επιτέλους προχωρώ μπροστά. Ξεκόλλησα, προχωρώ. Μπήκα σε μια ευθεία, σε έναν όμορφο δρόμο, βρήκα το δρόμο μου και είμαι ευτυχισμένη. Πραγματικά ευτυχισμένη.
↡
Πέμπτη πρωί, ακούγεται μουσική. Τα παιδιά τρώνε πρωινό. Καφές φτιάχνεται και μυρίζει στην καφετιέρα. Ηλιόλουστη, ζεστή, όμορφη στιγμή. Το μόνο που έχει σημασία για μένα είναι η οικογένεια. Και όταν λέω οικογένεια εννοώ κυρίως τα παιδιά μου. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται δεύτερα, τρίτα, τέταρτα και πέμπτα. Χθες το βράδυ ο Θ βγήκε έξω με φίλους και αντί να ζηλέψω, το απόλαυσα. Ήμουν στο σπίτι μόνη, τα παιδιά κοιμήθηκαν, έκανα τη σαλάτα μου και είδα videos στο youtube. Ενημερώνομαι για το τι υπάρχει εκεί έξω. Μετά πήγα για ύπνο χωρίς να δω τι ώρα είναι, δεν έστειλα μήνυμα στον Θ και ούτε ξύπνησα όταν ήρθε δίπλα μου να ξαπλώσει. Και για να πω την αλήθεια δεν θα με πείραζε αν έκανε φλερτ με κάποια άλλη γιατί πλέων πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει με τη ζωή το και τον εαυτό του, μόνο να μην επηρεάζονται αρνητικά οι ζωές κάποιων άλλων (τα ζώα μετρούν σαν άλλοι).
Η ευτυχία είναι μαζί μου. Είμαι η ευτυχία μου. Τα παιδιά μου, το φαγητό μου και η γυμναστική μου είναι η ευτυχία μου. Το veganism έδωσε καινούριο νόημα και σκοπό στη ζωή μου. Δεν είναι μόνο για το φαγητό. Είναι για όλα, είναι για την αγάπη, την ανιδιοτελή αγάπη. Είναι συνυφασμένο με το να είσαι ένα με τη φύση. Είμαστε μέρος της φύσης δεν είμαστε ανεξάρτητοι από αυτήν όπως μας μαθαίνουν να είμαστε. Είμαστε το ίδιο με τα ζώα, είμαστε είδος ζώου, έχουμε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία και έχουμε την ίδια ικανότητα να αισθανθούμε πόνο και να παλέψουμε για τη ζωή μας. Το να κόβεται το κεφάλι μιας αγελάδας δεν έχει διαφορά από το να κόβεται το κεφάλι ενός ανθρώπου. Πέρα από το ότι οι άνθρωποι είναι το δικό μας είδος και μπορούμε να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση κάποιου άλλου ανθρώπου και να καταλάβουμε πως θα νιώθαμε αν είμασταν στη αυτός, δεν υπάρχει καμία διαφορά. Ο πόνος είναι ο ίδιος, το πόσο υποφέρει είναι το ίδιο και η πάλη να κρατηθεί στη ζωή είναι η ίδια. Είμαστε όλοι ένα.
↡
It's Friday already! Days go by like the wind, I should get this tattooed eventually. Because they do go by like the wind. And it's mind blowing. I should get a tattoo. I should exercise more, I should make another baby (or not), I should live everyday like it's the last. I should do that! Be happy all the time, play with my kids like there is no tomorrow because I will close my eyes and when I open them they will be 15 years old. I shouldn't be wasting any time worrying about my body, my body is perfect. I should be celebrating life every single moment of my day. I think I am wiser now.
Μάιος 2018
Ο καιρός τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι άστατος. Περνάμε από την άνοιξη στο καλοκαίρι, στο φθινόπωρο και μετά ξανά στο χειμώνα. Το πρωί είχε ζέστη, μετά κρύο και βροχή και τώρα ξανά ήλιο. Νομίζω όμως ότι σήμερα ίσως να είναι η τελευταία μέρα της άνοιξης. Απ' ότι βλέπω στον καιρό από αύριο θα αρχίσει να ανεβαίνει η θερμοκρασία μέχρι που επόμενο σαββατοκύριακο θα αγγίξει τους 35 βαθμούς και αυτό θα είναι τέλειο!
Σήμερα είμαι στο σπίτι με τα μωρά μου και δεν έχω διάθεση να πάω πουθενά. Τους ρώτησα αν θέλουν να πάνε στη γιαγιά και ο Π απάντησε πως θέλει να μείνουμε εδώ, στο δικό μας σπίτι. Η ώρα είναι 2μ.μ. και όλα καλά σε γενικές γραμμές μόνο που τρελαίνομαι ώρες ώρες μόνη στο σπίτι με τους μικρούς. Κάθε τρία λεπτά κάποιος θα χρειάζεται κάτι, θα μαλώσουν για κάτι ή θα γκρινιάζουν. Κάθομαι έξω στο μπαλκόνι με τον χυμό μου, βλέπω τα δέντρα απέναντι, ακούω το θρόισμά των φύλλων τους και ακούω το κελάηδισμα των πουλιών. Θυμάμαι τότε που δεν είχαμε παιδιά. Καθόμουνα σε αυτό το μπαλκόνι απολαμβάνοντας το καλοκαίρι.
Φυσικά και μου διέκοψε τη σκέψη μου το μικρό μου νινί και άρχισε να γράφει όχι μόνο στο τετράδιο μου αλλά στα χέρια και στα πόδια μου. Μου έκανε tattoo λέει.
Η ώρα είναι 7:30μ.μ. Ο Γ κοιμήθηκε στον καναπέ και τον μετέφερα στο κρεβάτι του. Τους λατρεύω και θέλω να τους προστατέψω από όλο τον κόσμο.
↡
Τα μικρά παιδιά είναι τόσο αθώα. Αγαπώ τόσο πολύ τα μικρά μου. Ο Γ είναι τόσο χαριτωμένος, ναζιάρης και τσαχπίνης. Είναι τόσο γλυκός. Νομίζω ότι στη κοινωνία που ζούμε καταστρέφουμε τα παιδιά πολύ νωρίς. Κάνω ότι μπορώ να προστατέψω τα παιδιά μου από αχρείαστες συναναστροφές και μέρη που δεν θα τους κάνουν καλό. Όταν γέννησα τον Π ήμουν λίγο πίσω σε γνώσεις και πολύ πίσω σε εμπειρία - προφανώς. Αλλά και πάλι ήμουν αρκετά μπροστά για την κυπριακή κοινωνία. Με τον Γ έκανα τα πράγματα καλύτερα παρά τα εμπόδια που είχα.
Χαίρομαι που τους κράτησα κοντά μου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όποτε πήγε σχολείο ο Π, τα αποτελέσματα πάνω του ήταν αρνητικά. Από την άλλη στο σπίτι δυσκολεύομαι λίγο να κρατήσω τις ισορροπίες τώρα που μεγαλώνει. Χαίρομαι που θα πάει προδημοτική τον Σεπτέμβριο γιατί είναι μεγάλος τώρα πια, έχει αποκτήσει άμυνες. Ο Γ δεν είναι ακόμη έτοιμος. Δεν ξέρω πότε θα είναι, έχουμε όμως δύο χρόνια μπροστά μας, δεν θα το σκεφτώ τώρα.
↡
Ο καιρός είναι χάλια σήμερα. Πέσαμε από 34 βαθμούς στους 20. Συννεφιά, βροχή, καταθλιπτικός Βρετανικός καιρός. Η αδερφή μου λείπει στη Θεσσαλονίκη και αυτό με κάνει να νιώθω τόσο μόνη. Τα παιδιά με δυσκολεύουν αλλά προσπαθώ να είμαι καλή και γλυκιά μαζί τους. Νομίζω έφτασα σε σημείο κορεσμού. Πάνε τρία χρόνια που είμαι σπίτι με τα μωρά. Το να πηγαίνω δουλειά σίγουρα εξισορροπεί τα πράγματα για μένα. Μου δίνει ισορροπία. Αλλά δεν ξέρω τι δουλεία μπορώ να βρω που να μην τελειώνω στις 5 ή στις 7 το βράδυ. Θέλω να είμαι με τα μωρά μου. Το μόνο που ξέρω είναι πως χρειάζομαι κάποιου είδους ρουτίνα και είμαι σίγουρη πως όταν ο Π πάει σχολείο θα αποκτήσουμε κάποιου είδους ρουτίνα.
↡
Είμαστε καλά. Ξυπνήσαμε, ο Γ έφαγε ποπ κορν από χθες και μετά ήπιε ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι με barley grass powder. Εγώ ήπια smoothie και ο Π ακόμα τίποτα. Τώρα βλέπουν τηλεόραση κι εγώ κάθομαι μόνη στον παιχνιδότοπο τους. Σήμερα θα πάω να υπογράψω για το ανεργιακό επίδομα που παίρνω.
Η ζωή είναι πολύ βαρετή κάποτε.
↡
Αναρωτιέμαι πως θα είναι η σχέση μου με τα μωρά μου όταν μεγαλώσουν. Φοβάμαι την εφηβεία.
Ο καιρός τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι άστατος. Περνάμε από την άνοιξη στο καλοκαίρι, στο φθινόπωρο και μετά στον χειμώνα. Το πρωί είχε ζέστη, μετά κρύο και βροχή και τώρα ήλιο ξανά. Νομίζω όμως ότι σήμερα ίσως να είναι η τελευταία μέρα της άνοιξης. Απ' ότι βλέπω στην πρόγνωση του καιρού από αύριο θα αρχίσει να ανεβαίνει η θερμοκρασία μέχρι που την επόμενη εβδομάδα θα αγγίξει τους 35 βαθμούς.
Ο Θ κοιμάται. Η ζωή είναι καλή.
Μέσα μου παραμονεύει πάντα η κατάθλιψη. Κρύβεται κάπου εκεί και περιμένει να κάνει την εμφάνιση της. Της αρέσει πολύ να εμφανίζεται όταν ο καιρός είναι κρύος και συννεφιασμένος. Και όταν βρίσκομαι στο διαμέρισμα πολλές ώρες μόνη μου με τα μωρά μου. Στο πατρικό μου, παρέα με τους υπόλοιπους, δεν βιώνω καταθλιπτικά συναισθήματα. Έχω συμβιβαστεί με την κατάθλιψη μου. Δεν περιμένω να φύγει εντελώς. Είναι μέρος της προσωπικότητας μου, μέρος του ποια είμαι. Και ναι το πήρα από τη μάνα μου, δυστυχώς. Κάποτε μισώ αυτό το κομμάτι του εαυτού μου.
↡
Hello notebook! Things are good over here. They are fine. Nothing extremely exciting but quiet fine. Living the easy life. The quiet, easy, relaxed life. Even though it doesn't feel like this at all most of the time. Summer is coming and summer is always good. You can't have a bad summer. Later the same day, sitting on the couch by my self watching tv and writing in my journal. I'm having a dream night! Everybody is sleeping. It's a bliss, a blissful moment. I'm loving it, enjoying it, I needed it! This is who I am, I value my alone time. I love my alone time, I'm a loner deep down inside. This is what I've missed the last five years of my life. Alone time. I don't want to go out, drink, dance, flirt, see friends, no! I want to stay home and be alone. ALONE. Great word, this word has value.
↡
Βαδίζουμε προς το τέλος του Μάη! Πέρσι τέτοιο καιρό ήμασταν στη Σαουδική Αραβία. Δεν ήταν και τόσο άσχημα πριν ο καιρός γίνει εντελώς καύσωνας. Σε αυτή τη φάση δεν ξέρω αν θα προτιμούσα να ζω στο εξωτερικό ή στην Κύπρο, αλλά αυτό που ξέρω είναι πως η καρδιά μου λαχταρά νέες εμπειρίες και γνωριμίες με νέους ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ποτέ δεν ένιωσα σαν αληθινή κύπρια. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι κοινωνικοί κανόνες της Κύπρου. Ένιωθα πάντα εχτός και διαφορετική γιατί δεν έπιασα ποτέ τα κοινωνικά standards του τόπου.
Ξαπλώνω ΜΟΝΗ στον καναπέ. Τα παιδιά κοιμούνται στο κρεβάτι με τον Θ αλλά εγώ δεν πήγα μαζί τους γιατί χρειαζόμουν λίγο χρόνο για τον εαυτό μου.
Sometimes my depression is creeping in. Trying to go back and realise where things went wrong with me. So completely wrong with me. I'm the best person I could be with the kind of mother I had. I got almost zero love, almost zero happy childhood, all aggression, all the hostility, all the conditional love. It makes me sad to think of it but i'm trying my best to be the best parent I can but feel like failing a lot.
↡
Σπίτι. Στην κουνιστή πολυθρόνα. Απέναντι από τα πεύκα. Καλοκαίρι. Ζέστη. Ήλιος. Πουλιά που κελαηδούν. Χθες πήγαμε θάλασσα και περάσαμε πολύ ωραία. Καμία σχέση με τα χρόνια πριν τα παιδιά αλλά καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά με τα παιδιά. Έπαιξαν χωρίς πολλά δράματα κι εγώ κατάφερα να ξεκουραστώ λίγο στην ξαπλώστρα. Δεν είχα καμία διάθεση να κολυμπήσω και να νιώσω το κρύο νερό στο σώμα μου. Το παγωμένο βρεγμένο μαγιό να κολλάει πάνω στο δέρμα μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να ξαπλώσω εκεί για όσο μου επέτρεψαν τα παιδιά μου ξεκουράζοντας το κουρασμένο, φθαρμένο μου κορμί. We've been through hell. We are far from paradise but we are out of hell.
↡
Εντάξει το καταλαβαίνω, η ζωή περνάει από διάφορες φάσεις. Καλές και κακές. Το περσινό καλοκαίρι ήταν υπέροχο. Είχα έρθει από την κόλαση της Σαουδικής Αραβίας και λαχταρούσα το μεσογειακό φως και θερμοκρασία. Μου φάνηκαν όλα εξωπραγματικά φωτεινά και λαμπερά. Γύρισα από τη φυλακή στην ελευθερία. Ήμουν διψασμένη για ζωή και το απόλαυσα. Το έζησα. Θυμάμαι τη διαδρομή Λευκωσία - Governor's beach. Μουσική και χρώματα ήλιου που βασιλεύει. Φέτος όλα είναι διαφορετικά. Συνειδητοποίησα πως τα τρία χρόνια μακριά από τον άντρα μου μας στοίχισαν πολλά.
↡
I've never suffered from low confidence. If I have low confidence in some areas its because of my parents. All that Cypriot shit. Don't say this and don't say that. Stop acting like this and stop acting like that. You should be ashamed. Fuck that! I want to be free! No limitations. Tears are coming down my eyes. I get emotional. Where is my life? What have I done with it? Ok, I have two children and that's amazing but I wasted 10 years of my life working in a shitty job. But at least I've worked. I payed off my university studies and now I'm done with that too. Wasted years - non productive. I'm vegan. That's a great achievement. I contribute to something. I'm part of a movement. I have finally found something that is purely made of love. And love is my thing. Love is freedom. Love is acceptance with no limitations. The kind of person I am.
↡
Sitting here on the couch, just got home. Kids are sleeping for the moment, I'm eating almonds and drinking filtered water, no more plastic water. I'm feeling lonely. In the era of social media I feel lonely, like everyone else I imagine. My husband is working like always. I'm not complaining, that's what he does. What he has always been doing. Maybe it's for the best, the less we see each other, the less we fight even though we don't fight that much lately. Even though I love my alone time, I also love and adore my kids. I even miss them right now - funny! I'm going to watch some videos on youtube, see you book, I love you!
↡
I'm sitting on the black rocking chair, listening to No tears left to cry by Ariana Grande on headphones. Y is eating his toasted bread with butter. P is colouring in my colouring book. I tried to find something creative for him to do. My husband is sleeping. I'm the one who always gets up with the kids even though I'm the one who is always with them anyway. I don't know how are things between us. They are fine I guess. Civilised. But there is something missing. The fire, the passion. I can't say that he ever was a passionate person, I would say that he has always been an iceberg, but now the fire is out of me too. Life is too cold to live like this. Watching my kids smiling, laughing and being happy is everything to me. It gives me comfort and joy to my heart. My life right now is all about my kids. The fun is over for me but it's fine. It's ok. I want to do this. I want to grow old and look back and know I did a good job raising them. If they are happy, confident people with no insecurities and filled with love then I know I did a good job.
Ιούνιος
Είμαστε στη διαδικασία να αγοράσουμε το διαμέρισμα μας. Αυτό στο οποίο ζούμε τα τελευταία 8 χρόνια. Το ένστικτο μου λέει πως είναι καλή κίνηση. Είναι το σπίτι στο οποίο τα μωρά μου γεννήθηκαν και έζησαν τη μέχρι τώρα ζωή τους. Το αγαπάνε αυτό το σπίτι.
↡
Τα παιδιά δεν με αφήνουν ποτέ να τελειώσω αυτό που γράφω, ας δούμε πόσο θα καταφέρω να γράψω σήμερα. Σε δύο μέρες είναι τα γενέθλια μου. Γίνομαι 36! Δεν με απασχολεί καθόλου. Ακόμα και όταν θα γίνομαι 40 η ζωή θα είναι ακόμα ωραία. Ο Π θέλει να παίξουμε, έγραψα 5 γραμμές, καλά τα πήγα. Είμαι τόσο χαρούμενη που θα αγοράσουμε το διαμέρισμα μας και που θα περάσει επίσημα στην κατοχή μας. Είναι το σπίτι μας. Εδώ παντρευτήκαμε, εδώ γεννήσαμε τα μωρά μας. Κανένας δεν μπορεί να πάρει τις αναμνήσεις μας αλλά τώρα ούτε και το σπίτι. Η ταμπέλα ΠΩΛΕΙΤΑΙ έχει φύγει από το μπαλκόνι μας. Ο Π το ζήτησε. Είπε πως την έβαλε ο παππούς Π που είναι ένας κακός κατάσκοπος. Η ταμπέλα κατά τον Π έγραφε 'απαγορεύεται ο Π (ο ίδιος δηλαδή) να ζει σε αυτό το σπίτι'. Μόλις το είπε στον Θ την έβγαλαν αμέσως μαζί. Τέρμα η ανασφάλεια για τον Π. Αυτό είναι το σπίτι του και κανένας δεν μπορεί να ανοίξει την πόρτα και να μπει στα άδυτα μας. Πόση παραβίαση αισθανθήκαμε τα τελευταία χρόνια με τόσο κόσμο να μπαίνει στο σπίτι μας. Δεν θα ξεχάσω τη φορά που ο αδερφός του Θ μπήκε μέσα στο σπίτι μας όταν εμείς λείπαμε και μετακίνησε όλα τα έπιπλα του σπιτιού. Με ποιο δικαίωμα. Τότε που ο άλλος του αδερφός μας πήρε τηλέφωνο στη Σαουδική Αραβία για να μας πει ότι τα πράγματα μας πρέπει να βγουν έξω από το σπίτι.
↡
Το καλοκαίρι είναι για μένα αθεράπευτα θεραπευτικό. If that even makes sense. Ο Π βλέπει Disney XD αλλά είναι ότι πιο trashy έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Προωθεί το junk culture και το brainless way of thinking, talking, living, existing. Ξάπλωσα στον καναπέ και παρακολουθώ τα πεύκα απέναντι. Οι βελόνες του στραφταλίζουν στον ήλιο. Λαμποκοπά καλοκαίρι. Ήδη ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού κοντεύει να φτάσει στο τέλος του. Δεν ήταν και ο ζεστότερος Ιούνιος που έζησα ποτέ. Συννεφιά, βροχές και σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες. Είναι τόσο μικρό το καλοκαίρι. Δεν προλαβαίνω να το χορτάσω και τελειώνει. Τον Αύγουστο θα πάμε για λίγες μέρες στο Λατσί. Το ξενοδοχείο που πάμε είναι πολύ βρώμικο και σιχαμερό αλλά έχει απίθανη θέα, εστιατόριο και είναι μπροστά στη θάλασσα. Ο Γ ήρθε και κούρνιασε στην αγκαλιά μου, το λατρεύω.
↡
Όταν ήμουν μικρή δεν μου άρεσε να παίζω με συμβατικά παιχνίδια. Δεν θυμάμαι να έπαιξα ποτέ με κούκλες, φλυτζανάκια, μωράκια, καρότσια, κοριτσίστικα ροζ γενικότερα. Το αγαπημένο μου χρώμα ήταν το κίτρινο από τότε που πήγαινα στο νηπιαγωγείο. Το ροζ με απωθούσε. Θυμάμαι να είμαι γύρω στα 5 χρονών, στο πρώτο μας σπίτι και να έχω ένα κουτί με αυτοκινητάκια. Έφτιαχνα δρόμους με μολύβια κάτω στο πάτωμα, πόλη ολόκληρη με φανάρια και να κυλάω μέσα εκεί τα αυτοκινητάκια μου. Είχα μια κούκλα μωρό, τον Αντρέα, έτσι τον ονόμασα, από τον παιδικό μου φίλο. Του έβαζα νερό στο στόμα από ένα μπιμπερό και το κατουρούσε από μια τρύπα κάτω κάτω. Δεν ένιωσα ποτέ μου τρυφερότητα για τον Αντρέα - κούκλα. Δεν τον είδα ποτέ προστατευτικά, δεν ήμουν ποτέ η μαμά του. Θυμάμαι να παίζω με μια μπάλα, να παίζω βιντεοπαιχνίδια, super Mario. Θυμάμαι να ζωγραφίζω. Η ζωγραφική ήταν η αδυναμία μου. Ζωγράφιζα κοπέλες σε καλλιστεία, με μακρύ βραδινό φόρεμα, καθημερινό, μαγιό, κ.τ.λ. Μετά έβγαζα την πρώτη. Μου άρεσε να παίζω έξω στη φύση, ήμουν ευαίσθητο παιδί. Αθώο παιδί με καλές προθέσεις για όλους. Αν κάποιος μου έκανε κακό μεταμορφωνόμουν γρήγορα σε ένα μοχθηρό εκδικητή. Ήταν η άλλη πλευρά μου. Με το πέρασμα του χρόνου έγινα σκληρή και έγινα ένα απρόσιτο, ψυχρό πλάσμα για όσους δεν με ήξεραν καλά. Άρχισα να ανοίγομαι όλο και λιγότερο, όλο και δυσκολότερα κάποιος κέρδιζε την εμπιστοσύνη μου. Μέχρι που ξέχασα πως να είμαι εκείνο το ευαίσθητο αέρινο πλάσμα και μεταμορφώθηκα σε μια σκληρή, κυνική γυναίκα. Σκληρή ακόμα και για τον εαυτό μου. Ανυποχώρητη, αδίστακτη, απόλυτη, απρόβλεπτη, αδέσμευτη, ελεύθερη σαν πουλί. Ελεύθερη. Λέξη κλειδί. Ποτέ όμως δεν θα έκανα κακό σε κάποιον άλλον. Ούτε καν σε κάποιο ζώο.
